Çin’in yoksulluk karşıtlığını anlatan televizyon dizisi yurtdışında iyi karşılandı

İngilizce adı “Minning Town” olarak da bilinen “Shanhaiqing” Televizyon dizisi, 1990’larda Çin’in kuzeybatısındaki Ningxia Hui Özerk Bölgesi’ndeki Xihaigu’da, derin dağlardan Sarı Nehir yakınlarındaki yaşanabilir bir bölgeye taşınan köylüleri anlatıyor. Halk, Doğu Çin’in nispeten zengin bir kıyı eyaleti olan Fujian Eyaletinin yardımıyla Minning’deki yeni evlerini sıfırdan inşa ediyorlar.

Dramanın arkasındaki gerçek hayat tarihi daha da dokunaklı. Toplam 66.000 yerinden edilmiş köylü, çorak arazi, kuraklık ve kırılgan bir ekolojik çevreden muzdarip bir bölge olan Xihaigu’da yoksullukla savaşan kahramanlar olarak belirtiliyor. Bölge, 1972’de Birleşmiş Milletler tarafından “insan yerleşimi için en uygun olmayan yer” olarak etiketlendi.

DAĞLARIN DIŞINDA

Dramadaki baş karakter Ma Defu’nun ilham kaynağı ve Minning Kasabası, Funing Köyü’ndeki eski Parti sekreteri Xie Xingchang, filmin gerçek hayatta olanların büyük bir bölümünü yansıttığını, ancak gerçeğin çok daha acı olduğunu söyledi.

Xie’nin memleketi, aşırı kuraklığın yerel halkı hükümetin gıda yardımına güvenmeye zorladığı Xihaigu’da küçük bir dağ köyüydü.

1996 yılında, Çin Komünist Partisi Merkez Komitesi, doğu ve batı Çin arasında bir eşleştirme destek programını teşvik etmek için stratejik bir karar alarak, zengin bölgelere daha az gelişmiş bölgelere yardım etme görevi verdi. Kıyıdaki Fujian eyaleti Ningxia ile eşleştirildi ve kurak dağlık bölgelerde yaşayan köylüleri Sarı Nehir yakınlarındaki yaşanabilir bölgelere taşımak o zamanlar önemli bir projeydi.

15 Temmuz 1997 tarihinin hafızasına kazınmış bir gün olduğunu belirten Xie, “O zaman, Fujian ve Ningxia tarafından Ningxia’nın bölgesel başkenti Yinchuan yakınlarında ortaklaşa inşa edilen Minning Köyü’nün inşaatı başladı. Bölge hala gelişmemiş bir çorak arazi olduğundan, iki seferberlik kampanyasından sonra bile sadece 13 hane benim ile “göç etmeyi” kabul etti” dedi.

Xie Xingchang, Çin’in kuzeybatısındaki Ningxia Hui Özerk Bölgesi, Yinchuan’ın Minning Kasabası’ndaki Yeni Yıl Arifesinde torunlarıyla Bahar Şenliği kağıtlarını evde yapıştırmaya hazırlanıyor, 24 Ocak 2020. (Xinhua/Wang Peng)

Zor günler, yer değiştirmeden sonraki ilk Yılbaşı Gecesi boyunca devam ettiğini anlatan Xie, yeni köyde elektrik olmadığı için yedi kişilik ailesinin, kerpiç tarzı evlerinde erişte yemek için mum yaktığını belirterek, “Çocuklarımızı uyuttuktan sonra eşimle birlikte ıssız doğada oturduk ve yakınlardan geçen trenleri saydık. Ancak aklım, çocukların şeker için ağladığı gündüz vaktiydi ama hiç param yoktu. Çok üzülmüştüm” şeklinde konuştu.

Bahar geldiğinde ekilen mısırlar ve Sarı Nehir’den gelen bol sulama onlara o yıl bereketli bir hasat vermesi, daha fazla insanın göç etmesini sağladı. Şimdi, Minning Köyü, 66.000 kişiye ev sahipliği yapan Minning şehrine dönüştü.

YOKSULLUKTAN SONRA

Xie ve diğerleri hayatta kalmak için aşırı hava koşullarına karşı savaşırken, Fujian Tarım ve Ormancılık Üniversitesi’nde Profesör olan Lin Zhanxi ve Minning şehrinde Profesör olan Ling Yinong’un bir ekip kurarak, yanlarında altı kutu mantar ile kurak bölgelerde mantar yetiştirmeyi ve Ningxia’da zengin bir endüstri kurmayı planladılar.

78 yaşındaki Lin, “Yeni inşa edilen köyde sanayi olmadığı için, taşınan birçok vatandaş ekmek ve tereyağı sorunlarıyla uğraşıyordu. Bu nedenle, yerleştiklerinde onlara güvence vermek için hızla servet getirebilecek bir endüstri geliştirmemiz gerekiyordu” dedi. Lin, kısa ekim döngüsü ve önemli faydaları olan, Çin’de de yaygın olarak yetiştirilen bir mantar türü olan Agaricus bisporus’u dikmeye karar verdi.

Lin Zhanxi, Çin’in kuzeybatısındaki Ningxia Hui Özerk Bölgesi, Yinchuan’ın Minning şehrindeki çiftçilerle Juncao ekim becerileri alışverişinde bulunuyor, 29 Mart 2021. (Xinhua/Wang Peng)

Pengyang İlçesinde başarılı deneme ekiminden sonra, Lin ve ekibi 1998’de Minning’i ziyaret etti ve Gobi Çölü için uygun sıcaklık ve nemi sağlayabilecek bir yarı mahzen mantar evi tasarladı. Yerliler daha önce hiç mantarı dikmediğinden, Lin ve diğer ekip üyeleri onlara öğretmek için zaman ayırdı ve her ekip üyesi 30 ila 50 haneden sorumluydu.

Köylü Liu Changfu, “Uzmanların rehberliğinde ilk yılda 7.000 yuan’dan (yaklaşık 1.081 ABD doları) fazla kazandım. Hiç bu kadar parayı bir anda almamıştım. Çok mutluydum” dedi.

Böylece Xihaigu halkı Gobi Çölü’ne kök salmaya başladı. Üzüm ekimi ve fotovoltaik tarımdan sığır yetiştiriciliğine kadar Minning şehri, Fujian ve Ningxia arasındaki iş birliğinin derinleşmesiyle giderek daha çeşitli endüstrileri memnuniyetle karşıladı.

Kasabanın kişi başına düşen yıllık harcanabilir geliri, yeniden yerleştirme başladığında 500 yuan iken geçen yıl 14.900 yuan’a yükseldi ve 7.000’den fazla yoksulluk çeken hane mutlak yoksulluğa veda etti.

YENİ HAYAT

Xihaigu’da yaşayan Bai Xiyan’ın 2014 yılında, ailesi ile birlikte Minning Kasabasının Yuanlong Köyüne taşındı. Orada, orijinal Minning’in aksine, evler, okullar ve hastaneler önceden inşa edilmişti. Bai’nin ve 50’den fazla kırsal kadının hayatı, 2019’da yeni bir e-ticaret yoksulluğu azaltma atölyesinde çalışmaya başladığında değişti.

Bai Xiyan (2. Sağ), Çin’in kuzeybatısındaki Ningxia Hui Özerk Bölgesi, Yinchuan, Minning şehrindeki bir stüdyoda Ningxia’nın özel tarım ürünlerini ülke çapındaki izleyicilere tanıtmak için canlı yayın ekibiyle bir fotoğraf için poz veriyor, 5 Kasım 2020. (Xinhua/ Feng Kaihua)

Sadece bir yıl içinde yönetici olan Bai, Ningxia’nın özel tarım ürünlerini ülke çapındaki izleyicilere tanıtmak için bir canlı yayın ekibine katılarak önemli bir gelir elde etti. Bai, “Bu iş bana sadece istikrarlı bir gelir sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda güven ve itibar da getiriyor. Daha da önemlisi 9 yaşındaki kızım farklı bir hayat yaşayabilir” dedi.

Öğrenciler, Çin’in kuzeybatısındaki Ningxia Hui Özerk Bölgesi, Yinchuan’ın Minning şehri, Yuanlong Köyü’ndeki Yuanlong İlkokulunda dersinde. 3 Eylül 2019. (Xinhua/Wang Peng)

Göç ettikten sonra sonra, Xihaigu halkının çocukları da daha iyi eğitime erişim kazandılar. Televizyon dizisinde görülen, farklı sınıflardan öğrencilerin bir sınıfa toplandığı sahneler aslında artık geçmişte kaldı. Bai’nin kızının gittiği okulda, çocuklarla dolu yeşil futbol sahası, geniş sınıflar, karatahtalara yerleştirilen akıllı elektronik ekranlar, şehirdeki öğrencileri Yinchuan’daki ve hatta Pekin’deki meslektaşlarıyla bağlayabilir.

Bai, “En büyük hayalim kızımın üniversiteye gitmesi ve hayatını kendi isteklerine göre seçmesi” dedi.