By Esed rejimi ve destekçilerinin sivillere yönelik gerçekleştirdiği saldırılar, on binlerce çocuğu anne babasız bıraktı.
Mart 2011’den bu yana devam eden iç savaşta anne veya babaları hayattan kopan çocukların omuzlarına büyük bir yük yüklendi.
Anne-babasını kaybeden 9 yaşındaki Muhammet, babasını evlerinin isabet aldığı hava saldırısında kaybettiğini anlattı.
Yetimhanedeki arkadaşlarıyla oyunlar oynadıklarını söyleyen Muhammet, “Daha önce babamla da oyun oynardık, gezerdik. Beni kucağına alırdı. Annem ve babam hayatta olmadığı için çok üzülüyorum. Babasız yaşanmaz. Sokakta diğer çocukları görüyorum, babalarının ellerinden tutarak geziyorlar. Ben onlar gibi yapamıyorum.” dedi.
“Keşke babam hayatta olsaydı, çok özlüyorum”
Halepli 9 yaşındaki Milas da babasının Halep’te uçak saldırısında öldüğünü, kimsesinin kalmadığını ifade etti.
Şimdi arkadaşlarıyla resimler çizip oyunlar oynadığını dile getiren Milas, babasını 3 yaşındayken kaybettiğini belirterek, “Keşke babam hayatta olsaydı, çok özlüyorum. Diğer çocuklar gibi babamın olmasını istiyorum.” diye konuştu.
“Babam yanımdayken hayatım çok güzeldi”
7 yaşındaki Marya ise İdlib’in Serakib ilçesinde babasını uçak saldırısında kaybettiğini aktararak, “Babamın ölümüne çok üzüldüm, üzerimize çok titrerdi. Bana güzel elbise, çikolata ve şeker alırdı. Resimlerine bakarak üzülüyor ve öpüyorum. Onu çok özlüyorum, babam keşke yaşasaydı.” şeklinde konuştu.
Korktuğunda hayatta kalan küçük kardeşine sarıldığını anlatan Marya, “Küçük kardeşim babamı hiç görmedi. Babam beni çok severdi. Oyun oynardık, göğsünde yatardım. Babam yanımdayken hayatım çok güzeldi. Gürültülü ses duyduğumda babamı hatırlıyorum. Doktor olup hastaları tedavi etmek istiyorum.” ifadelerini kullandı.
Yorumlar